موسیقی محلی کرمان

بعد از استان فارس در استان کرمان عشایر زیادی زندگی میکنند. . عشایر استان هر کدام به نوعی ملودی و رقص های منصحر به فرد خود را دارند که بیشتر این تنوع مسیقی را در مناطق عشایری سیرجان، جیرفت، کهنوج، شهربابک ، بم، زرند، بافت، و بردسیر می توان دید. موسیقی این نواحی هم از لحاظ ریتم و ملودی بسیار غنی و پرمحتوا میباشد

دومین استان پهناور ایران استان کرمان است که موسیقی جزو ارکان اصلی این استان است

 

در استان کرمان موسیقی به دسته های مختلفی تقسیم میشود که به اینگونه میباشند

.موسیقی بومی و عشایری

موسیقی قلندری و خانقاهی

.موسیقی مذهبی

.موسیقی ساربانی

ترانه های رایج در شهر کرمان

موسیقی قالیبافخانه

موسیقی روزنامه

.لالائی

.ترانه های کودکان،

بعد از استان فارس در استان کرمان عشایر زیادی زندگی میکنند. . عشایر استان هر کدام به نوعی ملودی و رقص های منصحر به فرد خود را دارند که بیشتر این تنوع مسیقی را در مناطق عشایری سیرجان، جیرفت، کهنوج، شهربابک ، بم، زرند، بافت، و بردسیر می توان دید. موسیقی این نواحی هم از لحاظ ریتم و ملودی بسیار غنی و پرمحتوا میباشد

در شهر ها و استان هایی که پارسیان اصلی زندگی میکرده اند شروه خوانی میکردن که به این سروده ها و آوازها در گویش محلی و بومی کرمان «غریبی» یا «غربتی» گفته می شود

البته در کهنوج هم آوازهایی خوانده میشود که به آواز بیابانی معروف است و ویژگی های خاص خود را دارد

سازهای نواحی استان کرمان شامل نی محلی، سفرنا، دهل، جوره، دایره، قاشفک، دَپ، دفرَک، دمام، نی مشکی، نقاره، جوغ، چنگ (قیچک محلی کرمان)، تمپو، رباب، بنجو، تمبک کولیان و... نام برد

از سازهای مهم و منحصر به فرد ایران میتوان به جوق ، درک ، و نوعی دایره که دَپ نام دارد و مخصوص استان کرمان است اشاره کرد

جوغ نوعی ظرف سنگی سیاه رنگ میباشد که دهانهآنراباپوستبَرّهیابفزمیپوشانندو آن را روی شتر می بندند و در مواقعی که کاروان ها با طوفان شن روبرو می شوند و صدای زنگ شتران دیگر شنیده نمی شود از این ساز به عنوان ساز راهنما برای هدایت کاروان استفاده می کنند

این ساز توسط رهبر کاروان و روی شتر راه بَلَد که اصطلاحاً آن شتر سرآهنگ می گویند، نواخته می شود

سازی به نام دفرَک که دارای دو دهانه پوستی می باشد و با تسمه چرمی به گردن آویخته می شود. پوستی که بالاست دارای صدائی زیر و پوست پایین دارای صدائی بم است و به دو صورت انگشتی که در اسصطلاح محلی تفلفنگی گفته می شود و حالت دوم با تمام دست نواخته می شود

از این ساز در جشن های عروسی و در اخل سیاه چادرها و به همراهی ترانه های شاد محلی و گاهی با نی محلی استفاده می شود

دَپ نیز نوع خاص و کوچکتری از دَف است، که عده ای از زرتشتیان کرمان به نوازندگی آن اشتغال دارند

البته موسیقی مذهبی و تعزیه خوانی نیز در استان کرمان به صورت بکر و شاخص استفاده می شود