گردو

ایران به عنوان منشاء گردو و چهارمین کشور تولید کننده آن در جهان است. بیش از 8 درصد سطح زیر کشت گردوي بارور و بیش از 6 درصد میزان تولید گردوي دنیا را در اختیار دارد. اما سهم ایران از بازار جهانی این محصول فقط 077/0  صادرات گردو با پوست چوبی و 153/0  درصد صادرات مغز می باشد. قطعاً چنین شرایطی مناسب چهارمین تولید کننده گردوي دنیا نمی باشد. مهم ترین موانع صادراتی محموله هاي گردوي ایران عدم یکنواختی اندازه وکیفیت مغز گردو و سایر صفات ظاهري میوه می باشند

گردو در حال حاضر نقش مهمی در اقتصاد روستائی و تک محصولی شهرستانهای بافت و رابر دارد. ارزشمند بودن محصول و سود قابل توجهی که نصیب تولید کننده می کند، ظرف چند سال اخیر از عوامل مؤثر توسعه کشت گردو بوده است. افزایش جمعیت و گرایش شهرنشینان به مصرف این محصول گرانقیمت از دیگر دلائل توسعه آن است، بنحوی که امروزه محصول گردو با محصولات گرانبهای دیگری نظیر پسته رقابت می کند و استان کرمان با سطح زیر کشت قریب 18 هزار هکتار و تولید بیش از 25 هزار هکتار رتبه اول کشت و رتبه دوم تولید کشور را به خود اختصاص داده است

گردو جزو معدود درختانی ست که هیچ قسمتی از آن زائد نیست و امروزه حتی از برگ و ریشه آن در صنایع دارویی گرفته تا چوب و مغز و پوست سبز و پوسته چوبی آن در صنایع مختلف استفاده می شود. متاسفانه علیرغم همه ظرفیت ها هیچ گامی در راستای صنعتی شدن آن برداشته نشده است و عمده تمرکز مسئولین و سرمایه گذاران بومی بر مغز گردو است. این در حالیست که سرمایه گذاری در محصولات جانبی گردو از قبیل پوست سبز، پوسته چوبی و سخت، پرده نازک چوبی بین مغز گردو، چوب درخت گردو و ... بدلیل ارزان و حتی رایگان بودنشان ارزش افزوده بیشتری ایجاد کرده و چون محصولات فرآوری شده از این مواد مانند اسید تانن، زغال اکتیو  و ... عمدتا وارداتی هستند می تواند علاوه بر اشتغالزایی در منطقه و ممانعت از مهاجرت به شهرها در رشد اقتصادی و افزایش درآمد روستاییان نقش اساسی ایفا کرده و سود سرشاری نیز نصیب صنعتگران نماید